Αγωνιστικά Πορτρέτα: Αθανάσιος Βασιλόπουλος

Λάτρης της ταχύτητας και των αγώνων αυτοκινήτου, μόνιμος θεατής στις ειδικές διαδρομές, κάποια στιγμή έφθασε η ώρα να γίνει και ενεργά αγωνιζόμενος. Πρώτη επαφή θα έχει στα τέλη του 1977, σε ένα μαγαζί ελαστικών (του Γιάννη Ψηφίδη) όπου ήταν εκεί όταν ήρθε ο Κλέων Ζάχος για να βάλει λάστιχα στο αγωνιστικό του αυτοκίνητο. Κάθισε στο κάθισμα του συνοδηγού, όταν ο Ζάχος πήγε για να δοκιμάσει τα λάστιχα που έβαλε, έχοντας έτσι την πρώτη του εμπειρία από «μέσα»…

Στην συνέχεια με την βοήθεια ενός άλλου αγωνιζόμενου συνοδηγού της εποχής, του Σάκη Χρυσαφούδη, έμαθε να γράφει τις σημειώσεις των ειδικών διαδρομών. Έτσι, το αγωνιστικό ταξίδι του Σάκη (όπως τον άρεσε να τον λένε, ακόμη και τώρα) Βασιλόπουλου ξεκινάει το 1978, με το Ράλλυ Μακεδονίας, με οδηγό τον Θεοδόση Δανδίκα, με BMW 2002. Μαζί θα τρέξουν τα επόμενα τρία χρόνια μέχρι και το 1980.

Καλύτερο αποτέλεσμα η 3^η θέση κλάσης 1/5 στο Ράλλυ Μακεδονίας το 1980 και το 1981 θα τρέξει με τον Γιώργο Λυμπαντούδη με Ford Escort, ενώ το 1982 είναι συνοδηγός του Δημήτρη Μανωλόπουλου με το Renault 5 Alpine.

Καλύτερα αποτελέσματα:

Ράλλυ Ιπποκράτης: 3^η θέση γενικής κατάταξης

Ράλλυ Δ.Ε.Θ.: 9^η θέση γενικής κατάταξης, 6^η θέση κλάσης 2/12

To 1983 θα ξανατρέξει μετά από επτά χρόνια, με τον οδηγό που ξεκίνησε τους αγώνες, τον Θεοδόση Δανδίκα αλλά με Ford Escort RS 2000, αυτή την φορά. Μάλιστα, την χρονιά εκείνη θα τερματίσουν στο ράλλυ Δ.Ε.Θ. στην 7^η θέση κλάσης 2/17.

Τα επόμενα δυο χρόνια 1984 – 1985, θα είναι συνοδηγός του Κλέων Ζάχου (ο οδηγός που ήταν και η αιτία που ο Σάκης ασχολήθηκε με τους αγώνες αυτοκινήτου) με Opel Kadett GT/E την πρώτη χρονιά και με Opel Ascona B την δεύτερη:

1984 | Opel Kadett GT/E

Ράλλυ Κένταυρος:  8^ος γενικής κατάταξης, 3^ος κλάσης 2/17

Ράλλυ Χαλκιδικής: 25^ος Έλληνας, 10^ος κλάσης Α/9

1985 | Opel Ascona B

Ράλι Κένταυρος: 3^ος κλάσης Α/8

Παράλληλα, την χρονιά εκείνη με τον Ζάχο και την Ascona (1985), θα πάρει μέρος και σε ένα αγώνα στην γειτονική Βουλγαρία. Στο Rally Albena – Zlatni Piassatzi – Sliven. Ένας αγώνας Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ασφάλτινος με έδρα την Albena, δυο σκέλη και 33 ειδικές διαδρομές. Θα τερματίσουν 3^οι Έλληνες και 7^οι κλάσης Α/6.

Το 1985 επίσης θα κάνει και έναν αγώνα συνοδηγός του Γάκη Καλεμτζάκη. Το Ράλλυ Δ.Ε.Θ. με την Opel Ascona 400, στο οποίο θα τερματίσουν 4^οι γενικής κατάταξης και 4^οι κλάσης Β/12.

Το 1986 τρέχει με τον Θεολόγη Κοψαχείλη με το VW Golf GTi 1.8, με καλύτερο αποτέλεσμα στο Ράλλυ Χαλκιδικής 12^ος Έλληνας, 3^ος κλάσης Α/9. Την χρονιά εκείνη θα τρέξει το Ράλλυ Θερμαϊκού με τον Θεοδόση Δανδίκα και το Ford Escort RS 2000 (9^ος γενικής κατάταξης, 2^ος κλάσης Ε/15).

Το 1987 τον βρίσκει δίπλα στον παλιό του οδηγό, τον Δημήτρη Μανωλόπουλο. Θα τρέξει μαζί του τα επόμενα τέσσερα χρόνια έως και το 1990, με τα δυο Renault που είχε τότε στην κατοχή του ο Μανωλόπουλος. Το Renault 11 Turbo και το Renault 5 Maxi Turbo…

Είναι μια καλή περίοδος με πολλές συμμετοχές σε αγώνες και αντίστοιχα με πολλά καλά αποτελέσματα:

1987

Ράλλυ Μακεδονίας: 1^ος γενικής κατάταξης με Renault 5 Maxi Turbo

Ράλλυ Χαλκιδικής: 6^ος Έλληνας, 2^ος Α/8 με Renault 11 Turbo

1988

Ράλλυ Μακεδονίας: 2^ος γενικής κατάταξης, 1^ος Ε/17

Ράλλυ Θερμαϊκού: 2^ος γενικής κατάταξης, 2^ος Ε/17

Ράλλυ Δ.Ε.Θ.: 4^ος γενικής κατάταξης, 1^ος Ε/17

Ράλλυ Σερρών: 1^ος γενικής κατάταξης

Όλα τα αποτελέσματα με το Renault 5 Maxi Turbo

1989

Ράλλυ Χαλκιδικής: 9^ος Έλληνας 11^ος Α/9 με Renault 11 Turbo

To 1990 μόνο στο Ράλλυ Χαλκιδικής, θα συμμετάσχει με μια Lancia Delta HF 4WD που ο Μανωλόπουλος πήρε δανεικιά από τον φίλο του Ζήση (πρώην Βασίλη Τσομπανόπουλου), αλλά δυστυχώς θα υπάρξει εγκατάλειψη στο πρώτο σκέλος, στην 13^η ειδική διαδρομή (Νέος Περιστερώνας – 7.26 χλμ.) από πρόβλημα στον κινητήρα.

Επίσης με τον Δημήτρη Μανωλόπουλο θα συμμετάσχει και σε έναν αγώνα στην Τουρκία. Το 1988 στο Marlboro Gunaydin International Rally of Turkey με το Renault 11 Turbo. Αγώνας Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, χωμάτινος με έδρα την Κωνσταντινούπολη, όπου επίσης θα εγκαταλείψει.

Στην συνέχεια θα υπάρξει μια περίοδος τριών ετών (1991, 1992, 1993) που θα συμμετάσχει με διάφορους οδηγούς…

Το 1991 με τον Πάζη Θωμά με Renault 11 Turbo. Πολύ καλή χρονιά έχοντας και μια νίκη στον αγώνα των Σερρών.

Το 1992 τρέχει με τον Καραγιαννούδη Ιωάννη με Toyota Corolla AE 92 και με τον Απόστολο Χατζηχρήστου με Renault 11 Turbo. Καλύτερο αποτέλεσμα την χρονιά εκείνη η 1^η θέση κλάσης Α/9 στο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. με τον Χατζηχρήστου και το Renault, ενώ τo 1993 θα είναι άλλη μια καλή χρονιά, καθώς θα κάτσει στο δεξί κάθισμα του Ford Sierra RS Cosworth 4×4 του Βασίλη Τσομπανόπουλου, με το οποίο τερμάτισαν 2^οι γενικής κατάταξης και 2^οι Α/8 στο Ράλλυ Σκρά – Κιλκίς – Λαχανά και 4^οι Group Ν και 3^οι Ν/4 στο Ράλλυ Θερμαϊκού.

Επίσης την ίδια χρονιά, θα τρέξει έναν αγώνα με τον Απόστολο Χατζηχρήστου και το Renault 11 Turbo, το Ράλλυ Σπριντ Α.Ο.Θ., όπου θα τερματίσει 3^ος γενικής κατάταξης και 2^ος Α/8. Όπως και το Ράλλυ Σπριντ Κιλκίς με τον Μηνά Κληματσάκη με Lancia Delta HF 4WD, όπου θα πετύχει ακόμη μια νίκη γενικής κατάταξης.

To 1994 ξεκινάει μια συνεργασία με τον Κώστα Τανούση που θα κρατήσει τρία χρόνια, μέχρι και το 1996…

Συμμετοχή σε τρία Πανελλήνια Πρωταθλήματα με Toyota Starlet EP 81, με πολλά και καλά αποτελέσματα:

1994: Χαλκιδικής:  7^ος Έλληνας,  1^ος F 2, 1^ος Α/5

1995: Ακρόπολις: 11^ος Έλληνας, 3^ος Α/5

1995: Χαλκιδικής: 8^ος Έλληνας, 2^ος Α/5

1995: Δ.Ε.Θ.:  6^ος γενικής κατάταξης, 2^ος Α/5

1995: Άνοιξης: 4^ος F 2, 2^ος Α/5

1996: Ολύμπιον: 2^ος Α/5

Την επόμενη χρονιά, το 1997, θα είναι συνοδηγός του Γιώργου Στόικου με το Peugeot 309 GTi. Καλύτερη επίδοση, η νίκη στο Ράλλυ Σερρών: 1^ος γενικής κατάταξης και 1^ος Α/7.

Ο αγώνας στις Σέρρες το 1997, θα είναι και ο τελευταίος αγώνας που θα κάνει ο Θανάσης Βασιλόπουλος, κλείνοντας έτσι μια πολύ μεγάλη και επιτυχημένη αγωνιστική καριέρα, που μετράει πέντε τίτλους:

• Τρεις με τον Δημήτρη Μανωλόπουλο και το Renault 5 Turbo

1982: Πρωταθλητής κυπέλλου Rothmans

1987: Κυπελλούχος Β. Ελλάδος

1988: Κυπελλούχος Β. Ελλάδος

• Και δυο με τον Κώστα Τανούση και το Toyota Starlet EP 71

1995: 3^ος στο Πρωτάθλημα Ελλάδος Α/5 και στο Starlet cup

Μια καριέρα με πολλούς αγώνες, πέντε νίκες (τρεις στο Ράλλυ Σερρών και από μία σε Ράλλυ Μακεδονίας και στο Σπριντ Κιλκίς), πολλά βάθρα, 13 Ράλλυ Χαλκιδικής και πολλές καλές στιγμές. Κάποιες από αυτές του έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό…

Πρώτη, αυτή στο 42^ο Ράλλυ Ακρόπολις του 1995, η 3^η θέση Α/5 (Κώστας Τανούσης Toyota Starlet EP 81) που ήρθε με πολύ κόπο…

Στο τέλος του πρώτου σκέλους (10^η ειδική διαδρομή: Ελευθεροχώρι – 18.44 χλμ.) έχουν ζημιά, με αποτέλεσμα 18 λεπτά «καπέλο» ποινή χρόνου.

Έπεσαν στην 37^η θέση γενικής (από την 16^η θέση που ήταν) και στην 9^η θέση Α/5 (από την 3^η που ήταν) 26.27 λεπτά πίσω από τον πρώτο της κατηγορίας Α/5. Στα επόμενα δυο σκέλη του αγώνα, σύνολο 15 ειδικές διαδρομές, έβαλαν το κεφάλι κάτω και κατόρθωσαν και τερμάτισαν στις θέσεις που ήταν πριν την ποινή! Δηλαδή στην 3^η θέση κατηγορίας Α/5 και στη 16^η γενικής!

Στον συγκεκριμένο αγώνα, έτρεχε και ο Miki Biasion με Lancia Delta HF Integrale της Astra Racing, ο οποίος εγκατέλειψε στη 16^η ειδική, στη διαδρομή Ταρζάν. Περιμένοντας να τελειώσει ο αγώνας για να πάρουν το αυτοκίνητο, έβλεπε τα περάματα των αγωνιστικών. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από το θεαματικό τους πέρασμα που τους έδωσε συγχαρητήρια αργότερα…

Και η δεύτερη είναι από το 19^ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. το 1985 με τον Γάκη Καλεμτζάκη και την Ascona 400. Δεν είναι τόσο η 4^η θέση γενικής κατάταξης που πήραν, αλλά ο χρόνος που έκαναν στην Ειδική Διαδρομή του Χολομώντα. Μήκος 25.75 χλμ. εκκίνηση από Αρναία, τερματισμός Παλαιόκαστρο.

Ο Σάκης μας δήλωσε: «Ο Καλεμτζάκης έλεγε, ότι για να πας γρήγορα στον Χολομώντα, πρέπει τα κλαδιά από τα δένδρα να ακουμπάνε το παρμπρίζ και το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου – προφυλακτήρας στον τερματισμό να έχει φύλλα και χόρτα. Έτσι και έγινε, όταν άρχισε η ειδική και έβλεπα τα κλαδιά να κτυπάνε το παρμπρίζ κατάλαβα ότι πηγαίναμε πολύ γρήγορα».

Ήταν μια ειδική διαδρομή που θα του μείνει αξέχαστη με έναν οδηγό μεγάλου βεληνεκούς, όπως ο Γάκης, με ένα πολύ καλό αυτοκίνητο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από όλους τους οδηγούς που συνοδήγησε, του άρεσε πιο πολύ ο τρόπος οδήγησης του Καλεμτζάκη. Ήταν τόσο απαλές οι κινήσεις του, ειδικά με τον λεβιέ ταχυτήτων που δεν σε παράπεμπε σε αγώνα…

Όπως και ο Κώστας Τανούσης που είχε το ίδιο ήρεμο στυλ οδήγησης.

Μέσα στο αγωνιστικό αυτοκίνητο ήταν και οι δύο τόσο ήρεμοι που λες και ήσουν σε «εκκλησία» μας είπε χαρακτηριστικά…

Τώρα όσο αφορά τα αυτοκίνητα αυτό που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το Renault 11 Turbo.

Αυτό ήταν το αγωνιστικό ταξίδι του Σάκη Βασιλόπουλου, που πρέπει να πούμε ότι τον χαρακτήριζε η οργανωτικότητα, αφού δεν περιοριζόταν μόνο στο να διαβάζει τις σημειώσεις, αλλά όλα περνούσαν από αυτόν, από την δήλωση συμμετοχής σε ένα αγώνα μέχρι και τον τερματισμό του. Οργανωτικός που είναι και στην επαγγελματική του καριέρα, αφού ασχολείται με μεγάλη επιτυχία, στην κατασκευή και εμπορία επίπλων.