Η σκόνη κατακάθισε και…
…και φάνηκαν όλα καθαρά!
Φάνηκαν καθαρά οι νικητές και οι χαμένοι, φάνηκαν οι τυχεροί και οι άτυχοι, φάνηκαν οι προνομιούχοι και οι «πουθενάδες». Απ’ όλα έχει (και πάντα είχε) το Ράλλυ Ακρόπολις…
Το βασικό γεγονός του φετινού αγώνα είναι πως εξελίχθηκε σε υπόθεση δύο οδηγών μέχρι την ΕΔ 5 (δείτε αναλυτικά εδώ). Μετά δε την ΕΔ 6 άρχισε να «στρώνεται» η νίκη του Εσθονού Όττ Τάνακ με συνοδηγό τον συμπατριώτη του, η οποία ήταν ό,τι καλύτερο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, γιατί…
Γιατί ο αρκετά απρόβλεπτος οδηγός έσπασε το 6-0 των φετινών νικών της Τογιότα και έβγαλε τη FIA και τους (πλούσιους) «προμότερ» της από το άγχος μιας καταστρεπτικής μονοτονίας, καθώς η πιθανότητα της επικράτησης του… 8 φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Οζιέ με το Γιάρις και ένα… 7-0 φάνταζε… εφιαλτική!
Έτσι, όταν μετά την ΕΔ6 στο Στείρι (Σάββατο) ο Γάλλος έπεσε πίσω, στην 3η θέση, με τον Τάνακ να περνάει στην 1η , ένας στεναγμός… ανακουφίσεως βγήκε από τους οργανωτές του WRC.
Kαι ο Τάνακ δεν τους απογοήτευσε μέχρι τον τερματισμό στη Λαμία, παρά το ότι στην τελευταία ΕΔ κινδύνεψε να εγκαταλείψει από κιβώτιο, αλλά τελικά, ο χρόνος που έχασε δεν του στέρησε τη νίκη.
Σ’ όλη την πορεία του αγώνα κανείς δεν τον απείλησε και αυτός ο «κανείς», βέβαια, ήταν μόνο ο Οζιέ, ο οποίος έδειξε να συμβιβάζεται με την 2η θέση. Μια θέση η οποία έσωσε την παρτίδα και για την Τογιότα και έφερε πολύ κοντά και τον ίδιο στην διεκδίκηση του τίτλου των οδηγών, τον οποίο, πάντως, δεν έχασε ο Εγγλέζος Έβανς, παρά το ότι τερμάτισε 4ος, πίσω από έναν άλλο Γάλλο, τον Φουρμώ.
Ο περυσινός νικητής δε, ο Βέλγος Τιερρύ Νεβίλλ (5ος) μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο μεγάλος άτυχος του αγώνα καθώς, από πολύ νωρίς, άρχισαν τα κλαταρίσματα, μετά κάποια προβλήματα στην ανάρτηση, ακόμη και πρόβλημα στον κινητήρα του Χιουντάϊ, προς το τέλος του αγώνα.
Στην επόμενη θέση της γενικής, στην 6η, βλέπομε την πρώτη μεγάλη έκπληξη του Ράλλυ Ακρόπολις, τον Νορβηγό Όλιβερ Σόλμπεργκ (γιος του γνώριμου σε μας Πέτερ Σόλμπεργκ) που κέρδισε και την κατηγορία Ράλλυ 2, αφήνοντας -παράλληλα- πολλά πληρώματα με δυνατότερα αυτοκίνητα πίσω του.
Κι έτσι, μετά από μερικές (λιγότερο ή περισσότερο ενδιαφέρουσες) συμμετοχές φθάνομε στην θέση 19 όπου συναντάμε την απόλυτη επίδοση του αγώνα…
Πρόκειται για ένα 26χρονο… Τουρκόπουλο, τον Αλή Τουρκκάν, ο οποίος κέρδισε την κατηγορία Νέων, την J-WRC, οδηγώντας στο «ενιαίο» των Φιέστα Ράλλυ 3, με τα οποία τρέχουν όλοι όσοι συμμετέχουν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Τζούνιορ.
Ο Τουρκκάν με τον συνοδηγό του τον Οϋτούν Αλμπαϊράκ «πάτησαν» κυριολεκτικά όλα τα άλλα πληρώματα που τερμάτισαν πίσω από αυτούς. Και έγιναν το πρώτο τουρκικό πλήρωμα που σε έναν αγώνα κέρδισε δυο «παγκόσμιες» κατηγορίες: αυτήν του J-WRC αλλά και την 1η θέση της κατηγορίας WRC 3. Για τον Τουρκκάν, όμως, θα διαβάσετε ένα ξεχωριστό ρεπορτάζ…
Κάτω από αυτόν μπορούμε να πούμε ότι έχει τελειώσει το Ράλλυ Ακρόπολις. Όλοι οι άλλη πήγαιναν ενώ ο Τουρκκάν έκανε αγώνα!
Το ίδιο ισχύει και για τα ελληνικά πληρώματα τα οποία -ας μου επιτραπεί η έκφραση- δεν είχαν λόγο ύπαρξης στον αγώνα αυτό! Ήταν σαν να βρίσκονταν σε κάποιον άλλο αγώνα πολύ χαμηλότερου ενδιαφέροντος. Το ότι κάποιος τερμάτισε μπροστά από κάποιον άλλον, δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ για την εικόνα της χώρας μας στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!
Και εδώ, έρχεται ο θεσμικός ρόλος της ελληνικής ομοσπονδίας ΟΜΑΕ αλλά και του κρατικού φορέα “Motorsport Greece”. Θα πρέπει να δουν, από κοινού και οι δύο, τόσο το ποιό θα είναι το μέλλον του Ράλλυ Ακρόπολις αλλά και ποιό των Ελλήνων οδηγών σε διεθνές επίπεδο. Είναι, εδώ και πάνω από 70 χρόνια (που γίνεται το Ακρόπολις), ανύπαρκτοι, όχι μόνο σ’ αυτόν τον αγώνα αλλά και σε όλο το πρωτάθλημα…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Acropolis Rally
