ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΔΗΣ
Νίκος Γιαννούδης, Θεσσαλονικιός, μέλος του Α.Ο.Θ. (Αυτοκινητιστικός Όμιλος Θεσσαλονίκης), από την ίδρυση του. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, εξυπηρετικός και το κυριότερο: ό,τι έκανε -ειδικότερα στον χώρο των αγώνων- το έκανε με αγάπη και για ευχαρίστηση, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή όπως αυτός ήξερε!
Πρώτη του επαφή με τους αγώνες το 1969 σε μια δεξιοτεχνία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (στη Χ.Α.Ν.Θ.) με ένα Fiat 750.
Το 1975 κάνει τον πρώτο του αγώνα, αλλά στο κάθισμα του συνοδηγού όμως. Πιο συγκεκριμένα, στο Ράλλυ Θερμαϊκού, συνοδηγός του Αχιλλέα Καλεύρα με μια Lancia Fulvia HF. Πήγαιναν πολύ καλά, διεκδικούσαν μια θέση στο βάθρο, αλλά στην τελευταία ειδική του αγώνα, στην τελευταία στροφή, έκαναν ένα τετ-α-κε, λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό. Έσβησε ο κινητήρας, δεν μπόρεσαν να τον ξαναβάλουν μπροστά και αποφάσισαν να σπρώξουν το αυτοκίνητο. Και έτσι λοιπόν τερμάτισαν με τη Lancia να περνάει την γραμμή τερματισμού ανάποδα, με το πίσω μέρος της!
Το αποτέλεσμα ήταν να βγουν εκτός αγώνος, μετά από απόφαση ενός κριτή, του Μ. Ψ. Αυτό ήταν και το έναυσμα που τον έκανε να θέλει να συμμετάσχει σε αγώνες Ράλλυ και τις επόμενες μέρες αγοράζει το Ford Capri ενός πολύ μεγάλου οδηγού όχι μόνο της Β. Ελλάδος, αλλά και του Πανελληνίου στερεώματος, του Γάκη Καλεμτζάκη.
Κάνει ορισμένους αγώνες, με το Ράλλυ Θερμαϊκού του 1976 να του έχει μείνει στη μνήμη, αφού συνοδηγός του ήταν η γυναίκα του Κυριακή (Κική), η μεγάλη του αγάπη…
Το 1977 βρίσκεται πίσω από το τιμόνι ενός Opel Ascona Α 1.9 και συμμετέχει στο Κύπελλο Β. Ελλάδος με συνοδηγό τον Θεολόγη Κοψαχείλη. Στην αρχή του 1978 τρέχει δυο αγώνες, με τον αδελφό της γυναίκας του, Χαντόγλου Κωνσταντίνο με ένα Simca 1300 και έναν ακόμη με την Κυριακή συνοδηγό.
Τελειώνει την χρονιά (1978) με ένα BMW 2002 Ti. Ένα πολύ καλό, δυνατό και προσεγμένο αυτοκίνητο (πρώην ιδιοκτησία Κώστα Δαμίγου)…
Με την 2002 συμμετείχε τα επόμενα 7 χρόνια με συνοδηγό τον Καμπουρίδη…
To 1985 είναι μέλος της αγωνιστικής ομάδας Σταυρακίδης Daihatsu Team, οδηγώντας ένα Daihatsu Charade, με συνοδηγό τον Γιώργο Μυτηλιναίο.
Την επόμενη χρονιά, το 1986, αγοράζει το Datsun Violet, ενός αλλού μεγάλου οδηγού, του Τάσου Γεμενή.
Για τέσσερα χρόνια (1986, 1987, 1988, 1989) συμμετέχει με το Datsun και συνοδηγό τον Μυτηλιναίο (εκτός το 1987 που έτρεξε με τον Μιχάλη Σκουτέλη), ενώ στο τέλος του 1989 με το Ράλλυ Μακεδονίας τελειώνει και η ενεργός δράση του Νίκου στους αγώνες αυτοκινήτου μετά από 20 χρόνια…
Έχει συμμετάσχει σε τέσσερα Ράλλυ Χαλκιδικής και μάλιστα με τέσσερα διαφορετικά αυτοκίνητα. Το 1977 στο 2ο Ράλλυ Χαλκιδικής με συνοδηγό τον Θεολόγη Κοψαχείλη με Opel Ascona A 1.9. To 1978 με συνοδηγό τον Καμπουρίδη με BMW 2002 Ti. Το 1985 με τον Γιώργο Μυτηλιναίο στο δεξί κάθισμα σε ένα Daihatsu Charade και το 1986 πάλι με τον Μυτηλιναίο με το Datsun Violet.
Καλύτερο αποτέλεσμα στον αγώνα του 1977, 10ος γενικής κατάταξης και 2ος κατηγορίας Group 2, 1ος κλάσης 2.000 κ.ε.κ.
Η πιο άσχημη στιγμή της καριέρας του, ήταν όταν στο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. του 1988 με το Datsun Violet και με συνοδηγό τον Μυτηλιναίο, που εγκατέλειψε επάνω στην ράμπα της εκκίνησης του αγώνα από πρόβλημα στις πόμπες βενζίνης.
Άλλα επίσης καλά αποτελέσματα ήταν η 1η θέση στην κατηγορία Α/5, στο Ράλλυ Θερμαϊκού το 1985, με το Daihatsu Charade, μια 3η θέση γενικής στην Group 2 στο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. το 1978 με την BMW 2002 Ti και μια 4η θέση κατηγορίας Ε/14 πάλι σε Ράλλυ Δ.Ε.Θ. το 1987 με το Datsun Violet.
Βέβαια μπορεί το 1989 να έκανε τον τελευταίο του αγώνα συμμετέχοντας ως αγωνιζόμενος, αλλά δεν σταμάτησε να είναι παρών στις διοργανώσεις. Έκανε επι σειρά ετών και πολύ πριν το 1989 ακόμη, τον προπομπό, το 01 (το αυτοκίνητο που πηγαίνει μπροστά από το πρώτο αγωνιστικό), για να ελέγξει τον δρόμο και να ειδοποιήσει τους θεατές ότι ξεκινάει ο αγώνας σε πολλούς αγώνες.
Ήταν γνωστός στο Πανελλήνιο για την ικανότητα του σε αυτή την θέση, σε σημείο που σε κάποιο Δ.Ε.Θ. όταν έπαθε μια ζημιά η BMW μεσολάβησε ο Γιώργος Μοσχούς (πολυπρωταθλητής Ελλάδος, που συμμετείχε με το Νο1 Nissan 240 RS) και επισκευάστηκε η ζημιά στο service της Nissan -έξω από την ειδική Λιβάδι- για να μπορέσει να συνεχίσει!
Σε έναν αγώνα μάλιστα που συμμετείχε σαν προπομπός με τη BMW 2002 Ti, συνοδηγός ήταν και ο υπογράφων (1984 Ράλλυ Μακεδονίας). Ήταν η πρώτη μου επαφή με τους αγώνες και ο Νίκος ήταν η αιτία που ασχολήθηκα με αυτούς και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό.
Ο Νίκος είναι από τους πιο πρόσχαρους ανθρώπους. Ο βαφέας των αγωνιστικών αυτοκινήτων, μιας και στο μαγαζί του, εκεί στην οδό Επανωμής, βάφτηκαν τα περισσότερα από αυτά. Πρώτη του έννοια όταν έτρεχε ήταν η διασκέδαση, τόσο η δική του και του συνοδηγού του, αλλά και των θεατών. Γι’ αυτό και δεν κυνηγούσε τους χρόνους, αλλά έδινε θέαμα, πηγαίνοντας με το πλάι το αυτοκίνητο…
Τι να πρωτοθυμηθείς, το κασετόφωνο στο Daihatsu που έπαιζε μουσική στις απλές διαδρομές, το πορτ μπαγκάζ που ήταν γεμάτο τρόφιμα και υγρά και οι αγωνιζόμενοι έτρεχαν στις ανασυγκροτήσεις για ανεφοδιασμό ή τα ανέκδοτα που έλεγε πριν τις ειδικές διαδρομές, με τους αγωνιζόμενους να πάνε πριν την ώρα εκκίνησης της ειδικής, για να ακούσουν…
Σε έναν αγώνα μάλιστα το 1985, ο «αγώνας των καπέλων» όπως ονομάστηκε, ήταν μαζεμένα τουλάχιστον 4 – 5 πληρώματα σε ένα καφενείο δίπλα στην εκκίνηση μιας ειδικής και ο Νίκος λέει ανέκδοτα. Αποτέλεσμα; Έφαγαν καπέλο όλοι, πλην του Νίκου βέβαια που πρόλαβε και μπήκε στην ώρα του!
Αυτός ήταν ο Νίκος Γιαννούδης, ο άνθρωπος με το χαμόγελο και το ανέκδοτο πάντα στο στόμα. Ο άνθρωπος που πάντα θα έβρισκε λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Ο άνθρωπος προπομπός, ο άνθρωπος που μας λείπει, τώρα που έχει περάσει στο μέρος των θεατών…
