Το Ράλλυ Πορτογαλίας είναι από τους σημαντικότερους και πιο δύσκολους αγώνες. Μπορεί η Πορτογαλία να μην έχει βγάλει μεγάλους οδηγούς, αλλά το πάθος των θεατών για τους αγώνες αυτοκινήτου, είναι τόσο μεγάλο που κάποια στιγμή έγινε επικίνδυνο!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
O αγώνας είχε έδρα την πόλη Estoril δίπλα στην πρωτεύουσα Λισσαβόνα. Το Ράλλυ Πορτογαλίας είναι παλιός αγώνας με πρώτη έκδοση το 1967. Νικητές τότε οι Albino Carpinteiro – Pereira Silva με Renault 8 Gordini.
Στην 7η μόλις χρονιά του, το 1973, έγινε μέλος του νεοσυσταθέντος Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ, ως ο 3ος γύρος τότε του ημερολογίου, με την ονομασία του να είναι 7ο TAP Rallye de Portugal και πρώτοι νικητές -σε καθεστώς WRC- οι Jean Luc Therier – Jacques Jaubert με Alpine Renault A110.
Οι θεατές όμως δεν έβαζαν μυαλό και συνέχισαν να κάθονται μέσα στην Ειδική Διαδρομή, που πολλές φορές τα αγωνιστικά αυτοκίνητα περνούσαν ελάχιστα δίπλα τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αυτή η «κακή» συμπεριφορά ήταν πολύ επικίνδυνη και γι’ αυτούς αλλά και για τα πληρώματα. Τούτου λεχθέντος, ο Timo Salonen παραδέχθηκε ότι φοβόταν να τρέξει στον αγώνα και να ανοίγει αυτός τον δρόμο, ενώ πιο ψύχραιμος ο Walter Rohrl δήλωσε: «Απλώς πρέπει να δεις το πλήθος ως τοίχο και όχι ως θεατές».
Και το κακό δυστυχώς δεν άργησε να γίνει… Στον αγώνα του 1986 λοιπόν, ο Πορτογάλος εργοστασιακός οδηγός της Ford, Joaquim Santos, οδηγώντας ένα Ford RS200, βγήκε από τον δρόμο στην 4η ειδική του αγώνα “Lagoa Azul 2”, πέφτοντας μέσα στο πλήθος, σκοτώνοντας τρία άτομα και τραυματίζοντας πολλούς ακόμα…
Εξαιτίας αυτού του ατυχήματος που συνέβη, το μέλλον των αυτοκινήτων της κατηγορίας Β, τέθηκε υπό έλεγχο. Και δυο μήνες αργότερα, τον Μάϊο του 1986, έγινε και το δεύτερο θανατηφόρο ατύχημα στον αγώνα της Κορσικής, όπου ο Henri Toivonen και ο συνοδηγός του Sergio Cresto έχασαν την ζωή τους, όταν η Lancia S4 που οδηγούσαν βγήκε από τον δρόμο και πήρε φωτιά. Έτσι, το 1986 ήταν η τελευταία χρονιά των Group Β στο WRC…
Μόλις στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 οι Πορτογάλοι άρχισαν να προσπαθούν να βελτιώσουν τον έλεγχο των θεατών, στο να έχουν καλύτερη συμπεριφορά και μεγαλύτερη επίγνωση των κινδύνων και τις χρονιές 1987, 1988 και 1989 ο αγώνας είχε μια Ειδική Διαδρομή στην πίστα της Formula 1 Estoril, ενώ ο αγώνας παρέμεινε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για 29 χρόνια… έως και το 2001.
Ακολούθησε μια περίοδος πέντε ετών έως και το 2006 που γινόταν σε τοπική βάση, για το Πρωτάθλημα Πορτογαλίας, ενώ την θέση του στο WRC πήρε το ασφάλτινο Ράλλυ Γερμανίας.
Στο WRC το Ράλλυ Πορτογαλίας ξαναγύρισε το 2007 και έκτοτε είναι κάθε χρόνο μέρος του ημερολογίου του. Μάλιστα έχει βραβευθεί πέντε φορές σαν ο καλύτερος αγώνας στον κόσμο (“The Best Rally in World”) και το 2000 ως ο πιο βελτιωμένος αγώνας της χρονιάς!
Ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες πλέον είναι ο Sebastien Ogier (μετά και τη νίκη του αυτό το Σαββατοκύριακο), ο οποίος έχει έξι σε αριθμό (2010, 2011, 2013, 2014, 2017, 2024), με τον Markku Alen να είναι δεύτερος με πέντε (1975, 1977, 1978, 1981, 1987) και τους Hannou Mikkola (1979, 1983, 1984) και Miki Biasion (1988, 1989, 1990) να ισοβαθμούν στην τρίτη θέση με τρεις νίκες ο καθένας.
Όσο αφορά στους κατασκευαστές, στην πρώτη θέση με οκτώ νίκες η κάθε μία είναι η Lancia, η Citroen και η Toyota, ενώ ακριβώς πίσω τους βρίσκεται η Fiat με έξι νίκες στην δεύτερη θέση και η Ford με πέντε νίκες, που συμπληρώνει την τριάδα.
