Σε λιγότερο από 24 ώρες θα ξεκινήσει το φετινό Ράλλυ Μόντε Κάρλο, η 87η έκδοση του αγώνα, που σηματοδοτεί και την εκκίνηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ (WRC) για το 2019.
Το Ράλλυ Μόντε Κάρλο διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Automobile Club de Monaco. O αγώνας έχει έδρα το Πριγκιπάτο του Μονακό και οι ειδικές διαδρομές του γίνονται στη νοτιοανατολική Γαλλία.
Τα πρώτα χρόνια διεξαγωγής του αγώνα οι αγωνιζόμενοι χωρίζονταν σε ομάδες και ξεκινούσαν από διαφορετικές πρωτεύουσες της Ευρώπης για να συναντηθούν όλοι στο Μονακό για το τελευταίο σκέλος του αγώνα.
Ο πρώτος αγώνας (που είναι και ο πρώτος αγώνας Ράλλυ στην ιστορία) έγινε τον Ιανουάριο του 1911, υποστηριζόμενος από τον πρίγκιπα του Μονακό Albert I. Τότε, 23 αυτοκίνητα ξεκίνησαν από 11 διαφορετικές τοποθεσίες της Ευρώπης. Νικητής του αγώνα ήταν ο Henri Rougier οδηγώντας ένα Turcat – Mery.
Το 1914 χρονομετρήθηκαν για πρώτη φορά οι ειδικές διαδρομές και τέθηκαν οι βάσεις των σύγχρονων αγώνων Ράλλυ.
Η τέλεση του αγώνα σταμάτησε για 10 χρόνια εξαιτίας του Παγκόσμιου Πολέμου και από το 1949 και μετά ο αγώνας γίνεται ανελλιπώς κάθε χρόνο, με εξαίρεση το 1957 (λόγω της διαμάχης για τη διώρυγα του Σουέζ) και το 1974 (λόγω της πετρελαϊκής κρίσης).
Το 1953 μάλιστα έγινε ρεκόρ συμμετοχών, με 400 συμμετέχοντες, ένα ρεκόρ το οποίο διατηρείται μέχρι και σήμερα, ενώ ο αγώνας του 1966, ήταν ο πιο αμφιλεγόμενος στην ιστορία των αγώνων, αφού οι τέσσερις πρώτοι της γενικής κατάταξης (Timo Makinen, Rauno Aaltonen, Paddy Hopkirk και Roger Clark, με τους τρεις πρώτους να τρέχουν με Mini Cooper και τον τέταρτο με Ford Cortina) στον τερματισμό ακυρώθηκαν από τους οργανωτές, επειδή φορούσαν στους προβολείς τους λάμπες που δεν ήταν νόμιμες σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία.
Επίσης, αποκλείστηκε και η Rosemary Smith με ένα Hillman Imp, που ήταν στην πρώτη θέση ανάμεσα στις γυναίκες. Συνολικά αποκλείστηκαν 10 αυτοκίνητα. Η επικεφαλίδα στο περιοδικό Motor Sport της εποχής έγραφε “The Monte Carlo Fiasco” ή το «Φιάσκο του Μόντε Κάρλο» κατά την καθομιλουμένη.
Από το 2009 έως και το 2011, για τρία χρόνια ο αγώνας μετρούσε μόνο στη διοργάνωση του IRC (Intercontinental Rally Challenge) και το 2011 ήταν και η τελευταία φορά που έγινε η διαδικασία εκκίνησης από διαφορετικές πόλεις της Ευρώπης.
Πιο συγκεκριμένα, στο 79ο Ράλλυ Μόντε Κάρλο τα σημεία εκκίνησης του αγώνα ήταν η Γλασκώβη, η Βαρκελώνη, η Βαρσοβία και το Μαρακές.
Από το 2012 και μετά ξαναγύρισε στο WRC (World Rally Championship), ανοίγοντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κάθε χρόνο στα τέλη Ιανουαρίου.
Η συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση των συνθηκών κάνει τον αγώνα ιδιαίτερα απαιτητικό όσο αφορά στη χρήση των ελαστικών. Ο αγώνας ονομάζεται «ρώσικη ρουλέτα», κυρίως λόγω της κατάστασης στην οποία είναι οι ειδικές διαδρομές, καθώς μπορεί τα πληρώματα να συναντήσουν από στεγνή ή βρεγμένη άσφαλτο, έως χιόνι και πάγο σε μια μόλις διαδρομή!
Γι΄ αυτό η επιλογή των ελαστικών για κάθε οδηγό είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση, αφού τα ελαστικά που λειτουργούν καλά στο χιόνι και στον πάγο δε λειτουργούν στη στεγνή ή τη βρεγμένη άσφαλτο.
Οι καιρικές συνθήκες καθορίζουν την έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα, έτσι ομάδες και οδηγοί συμβουλεύονται συνέχεια το μετεωρολογικό δελτίο προς αποφυγή απρόβλεπτων καταστάσεων, όπως το 1972 που περισσότερα από 100 αυτοκίνητα κόλλησαν στο χιόνι!
Μια από τις ειδικές του αγώνα είναι η πιο διάσημη ειδική διαδρομή στον κόσμο, η Col de Turini. Ξεκινάει από το La Bollene – Vesubie και φθάνει έως στο Sospel σε υψόμετρο 1.603 μέτρων.
Το μήκος της είναι 31 χιλιόμετρα ορεινού δρόμου γεμάτου από χιόνι και πάγο. Συνήθως γίνεται νύχτα, την παρακολουθούν χιλιάδες θεατές και είναι γνωστή ως “Night of the Long Knives”.
O πολυνίκης του αγώνα είναι ο Sebastien Loeb με επτά νίκες, ενώ στη δεύτερη θέση είναι ο Sebastien Ogier με έξι. Ο Tommi Makinen έχει τέσσερεις αλλά είναι ο μόνος που τις έχει συνεχόμενες και ο Walter Rohrl έχει επίσης τέσσερεις νίκες, αλλά είναι ο μοναδικός που τις πέτυχε με τέσσερα διαφορετικά αυτοκίνητα. Το 1980 με Fiat Abarth 131, το 1982 με Opel Ascona 400, το 1983 με Lancia 037 και το 1984 με Audi Quattro A2.
Πολυνίκεις του Μόντε Κάρλο:
Νίκες Οδηγός Χρονιές
7 Sebastien Loeb 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2012, 2013
6 Sebastien Ogier 2009, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
4 Tommi Makinen 1999, 2000, 2001, 2002
4 Walter Rohrl 1980, 1982, 1983, 1984
4 Sandro Munari 1972, 1975, 1976, 1977
3 Carlos Sainz 1991, 1995, 1998
3 Didier Auriol 1990, 1992, 1993
2 Miki Biasion 1987, 1989
2 Erik Carlson 1962, 1963
2 BjornWaldegard 1969, 1970
Τέλος, όσο αφορά στις εταιρείες, η Lancia έχει τις περισσότερες νίκες (13 τον αριθμό) και ακολουθούν η Citroen με 9 και η Ford με 7 νίκες.
Νίκες Κατασκευαστής
13 Lancia
9 Citroen
7 Ford
5 Renault
4 Peugeot, Porsche
3 Delahaye, Mini, Mitsubishi, Subaru, Toyota, Volkswagen
2 Fiat, Saab
