Ψηφίστηκε «αυτοκίνητο του 20ου αιώνα» και ήταν το αυτοκίνητο που έβαλε «στις ρόδες» την Αμερική και όχι μόνον…
Πλέον, μετράμε 115 χρόνια από εκείνη τη μέρα του 1908, όταν άρχιζε η παραγωγή του, στο Highland Park του Detroit…
Ο Henry Ford, υιοθετώντας για πρώτη φορά στην αυτοκινητοβιομηχανία τη μέθοδο της μαζικής παραγωγής, είχε καταφέρει να κατασκευάζει 1.000 αυτοκίνητα τη μέρα, για να φτάσει τα 15.007.033 στα 19 χρόνια της παραγωγής του.
Με περιορισμένες πωλήσεις στο επίπεδο των 10.000 μονάδων το 1909, κατόρθωσε να κυριαρχήσει στους αμερικάνικους δρόμους με την παραγωγή 2.000.000 μονάδων το 1923.
Άλλωστε η αρχή του Ford ήταν γνωστή: «Υπάρχει μόνον ένας κανόνας για τους βιομηχάνους: κάνε τα καλύτερα κατά το δυνατόν προϊόντα, στο χαμηλότερο δυνατό κόστος, πληρώνοντας τους μεγαλύτερους κατά το δυνατόν μισθούς».
Όπως επίσης είναι γνωστό ότι οι καλύτεροι αγοραστές των αυτοκινήτων Ford ήταν οι ίδιοι εργαζόμενοι, κάτι που είχε επιδιώξει ο ίδιος ο Henry Ford, προσφέροντας καλύτερους μισθούς στο προσωπικό του.
Με δεδομένο ότι η πλειονότητα των ανθρώπων χρειαζόταν ένα απλό και αξιόπιστο αυτοκίνητο και όχι κατ΄ ανάγκη κάποιο με ξεχωριστή εμφάνιση και μηχανικά σύνθετο, το «Τ» ερχόταν να καλύψει αυτήν ακριβώς την ανάγκη.
Παράλληλα, με τη δημιουργία ενός διευρυμένου δικτύου service στα περισσότερα μέρη του κόσμου, αλλά και την ευκολία που μπορούσε να αποσυναρμολογηθεί και να επισκευαστεί το αυτοκίνητο, έκανε τη διαφορά σε σχέση με τους άλλους κατασκευαστές.
Μια άλλη αξιοσημείωτη παράμετρος αφορούσε το χρώμα. Στα πρώτα χρόνια της παραγωγής, το αυτοκίνητο μπορούσε να παραγγελθεί σε οποιοδήποτε χρώμα, αρκεί αυτό να ήταν το μαύρο (!), αφού αυτό ήταν το πιο «βολικό» στη γραμμή παραγωγής!
Αργότερα βέβαια (και λόγω του ανταγωνισμού) υπήρχε η δυνατότητα συνδυασμού και άλλων χρωμάτων, ενώ από το 1927 αντικαταστάθηκαν και οι παραδοσιακές ξύλινες ζάντες με τις μεταλλικές ακτινωτές.
Όσον αφορά τον κινητήρα, αυτός ήταν 4-κύλινδρος, τοποθετημένος εμπρός, με 2.863 κ.εκ., ισχύος 20 ίππων στις 1.600 σ.α.λ. και η ανάφλεξη γινόταν με ηλεκτρομαγνήτη χαμηλής τάσης. Το σασμάν ήταν δύο ταχυτήτων με επικυκλοειδή γρανάζια, ο συμπλέκτης με πολλαπλούς ατσάλινους δίσκους και η μετάδοση της κίνησης πραγματοποιόταν με σπονδυλωτή άρθρωση.
Εκτός από τις Η.Π.Α. κατασκευαζόταν στην Αγγλία, την Ιρλανδία, τη Γερμανία, το Βέλγιο και τη Γαλλία, ενώ συναρμολογούνταν στη Δανία και την Ισπανία, γνωρίζοντας παράλληλα και αμέτρητες διασκευές από ανεξάρτητους καροσσερίστες.
Στις Η.Π.Α. το τελευταίο «T» κατασκευάστηκε στο Detroit, στις 25 Μαϊου 1927 και για την Ευρώπη, στο μεν Manchester της Αγγλίας το τέλος ήρθε στις 19 Αυγούστου 1927, στο δε Cork της Ιρλανδίας, στις 31 Δεκεμβρίου 1927.
