ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΕΠΑΝΙΔΗΣ
Γέννημα θρέμμα Σαλονικιός, ο Γιώργος Ρεπανίδης, λάτρης της ταχύτητας, από νεαρή ηλικία. Αυτή η αγάπη άλλωστε ήταν που του έδωσε το έναυσμα να παίρνει μέρος σε αγώνες. Το αγωνιστικό ταξίδι του Γιώργου ξεκινάει από το μακρινό 1968, 17 ετών τότε, που συμμετέχει στον πρώτο του αγώνα, με μοτοσυκλέτα παρακαλώ, σε έναν αγώνα ταχύτητας στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Θέρμης, λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη με μια Floretta. Μάλιστα επειδή ήταν ανήλικος ο ΜΟΒΕ που διοργάνωνε τον αγώνα, του ζήτησε υπεύθυνη δήλωση του πατέρα του για να τρέξει. Με μοτοσυκλέτα συνεχίζει μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ‘60, συμμετέχοντας και στην ανάβαση Πανοράματος. Το 1973 αφού έχει εκπληρώσει την στρατιωτική του θητεία, γίνεται κάτοχος ενός Renault Gordini, το οποίο αφού το μετατρέψει σε αγωνιστικό συμμετέχει στον πρώτο του αγώνα, το Ράλλυ ΔΕΘ του 1974 με συνοδηγό τον Γιώργο Μυτιληναίο.
Την επόμενη χρονιά παίρνει ένα Fiat 1300 και συμμετέχει εκτός από αγώνες ράλλυ και σε αγώνες auto – cross, στην Μίκρα, στην περιοχή του Φοίνικα και στην πίστα της Μαρτίου μπροστά από το τωρινό μέγαρο μουσικής.
Το 1976 αγοράζει ένα BMW 1800 και με συνοδηγό τον Ανδρέα Λακόρτε συμμετέχει στους αγώνες της Β. Ελλάδος.
Η διετία 1977-1978 τον βρίσκει πίσω από το τιμόνι μιας Alfa Romeo Alfasud, έχοντας στο διπλανό κάθισμα δυο διαφορετικούς συνοδηγούς. Κατά περίσταση τον Θωμά Βενιότα και τον Λολίδη.
Τα επόμενα χρόνια 1979 έως και 1981 οδηγεί μια Alfa Romeo Veloce (η γνωστή Junior) με συνοδηγό τον Θόδωρο Τσιλιγόπουλο…
Το 1982 αφήνει την Alfa Romeo και ετοιμάζει ένα Fiat 131 Mirafiori, με το οποίο θα τρέξει την επόμενη πενταετία…
Το 1982 συνοδηγός του θα συνεχίσει ο Θόδωρος Τσιλιγόπουλος, το 1983 θα επιστρέψει ο Ανδρέας Λακόρτε, το 1984 ο Ιωάννης Ζούνης και 1985-1986 ο Κλέαρχος Αργυρίου η «Άκης» όπως ήθελε να τον φωνάζουν.
Καλύτερα αποτελέσματα με το Mirafiori ήταν δύο δεύτερες θέσεις Group 2, στο Ράλλυ Μακεδονίας του 1983 και Θερμαϊκού 1986 και μια τρίτη θέση κλάσης Α/9 στο Ράλλυ Κένταυρος το 1984.
Επίσης με το Fiat 131, συμμετείχε και σε τρία Ράλλυ Χαλκιδικής. Το 1983, το 1984 και το 1986
Καλύτερη εμφάνιση στον αγώνα του 1986, όπου τερμάτισε 24ος γενικής κατάταξης, 17ος Έλληνας και 4ος κλάσης Α/9.
Και εκεί στα τέλη του 1986 κάνει την υπέρβαση, που του άλλαξε όλη την αγωνιστική καριέρα. Πηγαίνει στην Αθήνα βρίσκει τον «Ιαβέρη» και αγοράζει ένα Fiat 131 Abarth. Δεν είναι ένα τυχαίο 131, είναι ένα από τα εργοστασιακά αυτοκίνητα που συμμετείχε η Fiat στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με οδηγό τον Markku Allen. Ένα αυτοκίνητο πραγματικό κόσμημα, το πρώτο αυτοκίνητο επιπέδου WRC που ήρθε στην Β. Ελλάδα.
Με το 131 Abarth ο Γιώργος έτρεξε τα επόμενα επτά χρόνια (1987 – 1993). Του χάρισε πολλές καλές στιγμές και πολλές νίκες γενικής κατάταξης αλλά και κλάσης.
Την πρώτη χρονιά (1987), συνοδηγός του ήταν ο «Άκης» (Κλέαρχος Αργυρίου), το 1988 και το 1989 ξαναγύρισε στο δεξί κάθισμα ο Ανδρέας Λακόρτε. Το 1990 και σε ορισμένους αγώνες το 1992, συνοδηγός ήταν ο υπογράφων, Χρήστος Κίτσος και το 1991 και 1993 ο Θωμάς Γαγάκας.
Ναι είχα την ευκαιρία να τρέξω με αυτό το υπέροχο αυτοκίνητο, να συνυπάρξω για κάποιους αγώνες, 10 σε αριθμό, στον ίδιο χώρο που κάποτε αγωνιζόταν οι Παγκόσμιοι, με τον υπέροχο Γιώργο Ρεπανίδη για οδηγό, που με χάρισε πολλές επιτυχίες και στιγμές αδρεναλίνης.
Το ταξίδι του Γιώργου τελειώνει στο τέλος του 1993 στο Ράλλυ Σπριντ Λασσάνης, με συνοδηγό τον Θωμά Γαγάκα (3η θέση γενικής κατάταξης και 1η θέση κλάσης Ε/11), όπου είναι και ο τελευταίος του αγώνας. Ένα ταξίδι πολύ μεγάλο, με πολλούς αγώνες, πολλές επιτυχίες και πολλές καλές στιγμές.
Καλύτερα αποτελέσματα του Γιώργου, η κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος auto-cross το 1984, το Κύπελλο Ράλλυ Ασφάλτου Β. Ελλάδος το 1988, η 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα auto-cross το 1983 και οι δυο τρίτες θέσεις, μια στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα auto-cross και μια στο Κύπελλο Ράλλυ Β. Ελλάδος το 1987.
Η πιο άτυχη στιγμή της καριέρας του, ήταν στο Ράλλυ Χαλκιδικής του 1983, με το Fiat 131 Mirafiori και συνοδηγό τον Αντρέα Λακόρτε, όταν εγκατέλειψαν στην πρώτη ειδική της δεύτερης μέρας (Ορμύλια 2 – 10.29 χλμ.) από πρόβλημα στο καρμπυρατέρ, τη στιγμή που ήταν στην 1η θέση της κατηγορίας 2/16 (1.600 κ.εκ.) και πολύ ψηλά στην γενική κατάταξη.
Αντίστοιχα, η πιο όμορφη στιγμή, ήταν ο τερματισμός στο Ράλλυ Κένταυρος το 1988 (3η θέση γενικής κατάταξης, 1η θέση Group E και 1η κλάσης Ε/16) πάλι με τον Αντρέα Λακόρτε συνοδηγό, αλλά με το Fiat 131 Abarth αυτή την φορά. Ένας τερματισμός που τους έδωσε τον τίτλο Κυπελλούχοι Ασφάλτου Ράλλυ Β. Ελλάδος.
Σε ερώτηση μας ποιό αυτοκίνητο του άρεσε πιο πολύ, δεν ήταν δυνατόν να είναι άλλο από το Fiat 131 Abarth, ένα αυτοκίνητο που το αγαπούσες μόνο που το έβλεπες!
Από τους πιο αξιόλογους και με μεγάλη πείρα οδηγούς της Β. Ελλάδος είναι σίγουρα ο Γιώργος Ρεπανίδης, με τις περισσότερες συμμετοχές στους αγώνες, από κάθε άλλο συναθλητή του. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη του για τους αγώνες, που συμμετείχε σε όλα τα είδη, από Ραλλύ, Ράλλυ Σπριντ, auto-cross, ακόμα και σε μια ανάβαση στο Ζαγκλιβέρι!
Έκανε περίπου 18 – 20 αγώνες τον χρόνο, έχοντας πολλές επιτυχίες, με πάρα πολλές νίκες πρώτης θέσης γενικής κατάταξης και ακόμη περισσότερες πρωτιές σε κατηγορίες και κλάσεις, άλλωστε τα 320 κύπελλα υπάρχουν για να θυμίζουν όλη αυτή τη μεγάλη και επιτυχημένη πορεία. Με πανελλήνιους -και Β. Ελλάδος- τίτλους στην καριέρα του πάντα ξεχώριζε…
Και τώρα στα 71 του χρόνια, ετοιμάζει με τον φίλο και μηχανικό Βασίλη Τσουβαλτζή (παλιός αγωνιζόμενος με τη δική του ιστορία) ένα Fiat 131 Abarth, που θα εμφανιστεί στα χέρια του γιού του Βασίλη, Παύλου.
Γιώργος Ρεπανίδης λοιπόν, ένας υπέροχος πρώτα απ’ όλα άνθρωπος και φίλος. Σεμνός, χαμηλών τόνων πέρασε και αυτός στη μεριά των θεατών…
