ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΚΑΣ
Ένας ακόμη αγωνιζόμενος, από την Θεσσαλονίκη, ο Αλέξανδρος Κόκας, μέλος του Α.Ο.Θ. και αυτός, όπως οι περισσότεροι άλλωστε την εποχή εκείνη, με αγάπη για την οδήγηση και λάτρης της ταχύτητας.
Μια αγάπη που τον οδήγησε να συμμετάσχει σε αγώνες αυτοκινήτου, καθαρά για ευχαρίστηση. Έτσι, το 1977 ήταν η πρώτη χρονιά που ενεπλάκη, με ένα Autobianchi A 112 Abarth και συνοδηγό τον Maurice Rafail.
Συμμετείχε σε όλους τους αγώνες Ράλλυ της χρονιάς, καθώς και στην ανάβαση Χορτιάτη, με την εγκατάλειψη να είναι ο κακός του «δαίμονας»…
Την επόμενη χρονιά, το 1978, αφήνει το κάθισμα του οδηγού και συμμετέχει σε ορισμένους αγώνες σαν συνοδηγός του Θεολόγη Κοψαχείλη με το NSU 1200 TT.
To 1979 τρέχει στο Ράλλυ Θερμαϊκού -επίσης- σαν συνοδηγός του Χρήστου Γεράκη με μια Opel Ascona A.
Εκεί στις αρχές του 1979 αποφασίζει να ετοιμάσει ένα αυτοκίνητο και να ξανακάτσει στο κάθισμα του οδηγού. Το αυτοκίνητο ήταν ένα VW Golf I, που «έγινε» στο μαγαζί του Θεολόγη Κοψαχείλη, στην Μαρτίου απέναντι από το κτίριο που βρίσκεται τώρα η Πυροσβεστική.
Εκεί έγινε και η γνωριμία με τον Φώτη Χαρατάσο, ο οποίος θα είναι και ο μόνιμος συνοδηγός του για τα επόμενα 11 χρόνια.
Ο μηχανικός που συντηρούσε το αυτοκίνητο ήταν ο Αλέκος Μουστάκας και στην ομάδα του service, πρώτος και καλύτερος ο πρώην συνοδηγός του, ο Rafail Maurice με το πλήρως εξοπλισμένο Land Rover του.
Πρώτος αγώνας το 1979 το Ράλλυ Σερρών και συμμετέχει σε όλους τους αγώνες, τόσο του Κυπέλλου Β. Ελλάδος, όσο και του Πανελληνίου Πρωταθλήματος.
Το 1982 την θέση του μικρού κινητήρα των 1300 κ.εκ., παίρνει ο καινούργιος 8βάλβιδος των 1800 κ.εκ. και τo αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι με το VW Golf Ι έκανε 52 αγώνες και είχε μόλις τρεις εγκαταλείψεις!
Αυτό οφείλεται και στην πολύ καλή προετοιμασία του αυτοκινήτου από τον μηχανικό του, αλλά και στη μεθοδικότητα και στην άρτια οργάνωση που είχε ο συνοδηγός του Φώτης Χαρατάσος.
Ο Φώτης που εκτός από συνοδηγός, είχε αναλάβει τα πάντα, όσο αφορά στην καλή εμφάνιση της συμμετοχής στους αγώνες.
Να σκεφτείτε μόνο ότι ξεκίνησε και πήγε στην Γερμανία -στην έδρα της VW Motorsport– μόνος και χωρίς να ξέρει την γλώσσα, για να φέρει το αγωνιστικό κιβώτιο ταχυτήτων για το Golf!
Η οργάνωση λοιπόν αυτή ήταν που έφερε τους τίτλους και τα πολύ καλά αποτελέσματα την περίοδο αυτή.
Αναλυτικά έχουμε και λέμε:
- Τρεις φορές καταταγμένος οδηγός Ε.Θ.Ε.Α.
- Δυο φορές Κυπελλούχος Β. Ελλάδος στο Group 1, μια 3η θέση γενικής στο Κύπελλο Β. Ελλάδος και μια 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1600.
- Δυο φορές 4ος γενικής κατάταξης στο Ράλλυ Μακεδονίας το 1981 και 1984.
- Πρώτη θέση κλάσης 1/3 στο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. το 1981 και 1η θέση κλάσης Α/8 στο Ράλλυ Μακεδονίας το 1984.
- Τέσσερις δεύτερες θέσεις κλάσης (δύο κατηγορίας 1/3, μία κατηγορίας Α/8 και μία Ν/3) στο Ράλλυ Κένταυρος 1980 και 1981, στο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. το 1984 και στο Ράλλυ Θερμαϊκού το 1990 αντίστοιχα.
- Και επίσης τέσσερις τρίτες θέσεις κλάσης (δύο κατηγορίας 1/3 και δύο Α/8) στο Ράλλυ Θερμαϊκού και Μακεδονίας το 1980 και στο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. και Κένταυρος το 1983.
Συμμετείχε επίσης και σε πέντε Ράλλυ Χαλκιδικής από το 1980 έως και το 1984. Καλύτερα αποτελέσματα, η πρώτη θέση κλάσης Α/8 το 1983 και η 4η θέση κλάσης Α/8 και η 9η θέση μεταξύ των Ελλήνων το 1982.
Τελευταίος αγώνας ήταν το Ράλλυ Θερμαϊκού το 1990. Και σαν την καλύτερη στιγμή της καριέρας του, ο Αλέξανδρος θεωρεί ότι ήταν όταν το 1985 του έγινε η απονομή του κυπέλλου ήθους!
Ήταν ένα έπαθλο που χορηγήθηκε από τον έντυπο τύπο και βέβαια την απονομή την έκανε ο Ιωάννης Παμπούκης, ο ιδρυτής μας (AutoMoto).
Και αντίστοιχα οι πιο άτυχες στιγμές είναι δύο περιστατικά που του έχουν μείνει στο μυαλό.
Πρώτο η εγκατάλειψη στο Ράλλυ Χαλκιδικής του 1980 -στην ειδική διαδρομή των Μεταλλίων της Βάβδου- από πρόβλημα στον πίσω άξονα του Golf, ενώ ήταν στη πρώτη θέση της Β. Ελλάδος.
Και δεύτερο -επίσης- η εγκατάλειψη στην πρώτη Ειδική Διαδρομή του Ράλλυ Δ.Ε.Θ. το 1982, Λιβάδι (χωμάτινο την εποχή εκείνη) από ημιαξόνιο. Ήθελε μόνο μια 5η θέση για να κερδίσει τον τίτλο της Β. Ελλάδος…
Μετά την αδρεναλίνη των χωμάτινων Ειδικών Διαδρομών, μιας και η άσφαλτος δεν του άρεσε καθόλου (αλλά ούτε και στον συνοδηγό του Φώτη άρεσε) στράφηκε προς την θάλασσα, αγοράζοντας ένα σκάφος και κάνοντας ευχάριστες αποδράσεις σε θαλάσσιες διαδρομές πια…
Αλέξανδρος Κόκας, ένας καθαρά ερασιτέχνης, ρομαντικός, λάτρης της ταχύτητας, που συμμετείχε μόνο για την ευχαρίστηση και την χαρά της οδήγησης, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι χρόνοι (άσχετα αν οι χρόνοι και τα καλά αποτελέσματα ερχόταν, αλλά συνήθως έτσι γίνεται), αλλά ούτε και τα διάφορα κουτσομπολιά που λεγόταν κατά καιρούς.
Άφησε και αυτός το στίγμα του στους αγώνες αυτοκινήτου…
