Φαγώθηκαν φίλοι συγγενείς και διάφοροι τυχάρπαστοι να πάω να δω το νέο κόσμημα της πόλης μου, μιας πόλης παρηκμασμένης και ερωτικής, μιας πόλης σαν να λέμε γριά πουτ@ν@. Και θα θαμάξω -λέει- από την ομορφιά της νέας αγοράς του «χωριού» μας…
Το ανέβαλα καιρό. Φυσικά για όσους με ξέρουν το ανέβαλα γιατί απέφευγα –όπως «ο διάολος το λιβάνι» που λένε- να κατεβώ στην πόλη. Δεν την γουστάρω και δεν με γουστάρει, αλλά εν πάση περιπτώσει, είπα να κάνω τον κόπο ένα όμορφο χειμωνιάτικο πρωινό, μιας και ζήτησε ένας φίλος να πάμε για «έστω έναν καφέ» όπως είπε…
Είχα δει φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα (σ.σ. τα λένε κοινωνικά ενώ δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την κοινωνία των πραγματικών ανθρώπων), αλλά έτσι κι αλλιώς δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία σε αυτά, μιας και τις περισσότερες φορές αναπαριστούν μια ανύπαρκτη πραγματικότητα.
Όπως με τους κυβερνώντες για παράδειγμα, που ανακοίνωσαν Market Pass (εδώ και ένα μήνα), επιδόματα σε συνταξιούχους, περισσότερες δόσεις σε οφειλέτες, καλάθια νοικοκυριών, το καλάθι της μάνας τους και δεν συμμαζεύεται, εκ των οποίων τα περισσότερα έχουν ελάχιστη έως και καμία επίδραση στον πραγματικό κόσμο, αλλά εκλογές έρχονται…
Τέλος πάντων, μετά από ένα φανταστικό προφιτερόλ (ξέρετε πού, μην κάνουμε και διαφήμιση) και μερικές άσκοπες βόλτες ώστε να κατηγορήσουμε άνετα τις γυναίκες μας, την αναθεματισμένη τύχη μας, τον Αδωνη, τον Τσίπρα και τον «Μητσοτάκη….» ξέρετε εσείς, φτάσαμε και στη Μοδιάνο. Στην Αγορά Μοδιάνο!
Για την ιστορία της Αγοράς Μοδιάνο κάντε κλικ εδώ. Για όσους ενδιαφέρεστε….
«Ωραίο το φαρμακείο σας»
Ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό. Ένα λευκό γκρι… «πράγμα» με μια αρχιτεκτονική μανία και αγάπη για το αδιάφορο ή το κοινώς αποδεκτό. Όμοια καταστήματα, όμοιοι διάδρομοι, όμοια πατώματα, όμοιοι υπάλληλοι, όμοιες επιγραφές, όμοιοι στη μετριότητα…
Σαν να μην έφτανε αυτό, ανέβηκα και στον δεύτερο όροφο των τραπεζοκαθισμάτων. Ουσιαστικά είναι ο χώρος που αγοράζεις κάτι από το μαγαζάκι κάτω, το λαμβάνεις ανά χείρας, κατευθύνεσαι στην «έκθεση επίπλων» επάνω και τρως ή πίνεις, όπως αρμόζει στον σύγχρονο άνθρωπο… πολιτισμένα… «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»… και άντε καλά ξεκουμπίδια. Αυτό ακριβώς!
Δεν θα μιλήσεις με τον σερβιτόρο, δεν θα έχεις επαφή με το κατάστημα και θα τρως «στοιβαγμένος», διότι μην γελιέστε δεν θα βρεθεί κανείς να σας ρωτήσει «για πόσα άτομα το τραπέζι» όπου μπορεί να ακουμπήσει ο καθείς την ταλαιπωρία του.
Πρώτη φορά που ένιωσα έντονα αυτή «την υπέροχη ατμόσφαιρα» ήταν στο Mediterranean Cosmos. Αγοράστε και φάτε όπου βρείτε. Ακόμα και στα σκαλάκια!
Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Η Αγορά χάθηκε στην αρχιτεκτονική σαβούρα…
Δεν θα δεις μυρωδάτα παστά να κρέμονται στους διαδρόμους, δεν θα δεις τις υπέροχες «ταμπέλες» που ο κάθε καταστηματάρχης διαμόρφωνε με την δική του περισσότερο ή λιγότερο λαϊκή αισθητική του.
Δεν θα δεις το χρώμα των τοίχων να αλλάζει ανά δυο μέτρα…
Δεν θα δεις το στριμωγμένο ταβερνάκι, δεν θα δεις καν τον ταβερνιάρη να του πεις «φέρνε»!
Δεν θα δεις την ιστορία μιας πόλης που έχει συνέχεια μέσα σε τρεις χιλιάδες χρόνια. Δεν θα δεις τίποτα από τα παραπάνω. Θα τα δεις μόνο σε κρεμασμένους μουσαμάδες στα μαγαζιά που δεν άνοιξαν και σ’ ένα σύγχρονο video wall που βρίσκεται στο κέντρο της να σου αναπαριστά το παρελθόν. Ψεύτικο, κακοφιαγμένο και αποστειρωμένο…
Θα μου πείτε «Δεν έπρεπε να συμμαζευτεί;»
Ναι, έπρεπε! Ταυτόχρονα όμως έπρεπε να κρατήσεις τα χρώματα, τις μυρωδιές, την φασαρία από τις αγριοφωνάρες των εμπόρων το ανθρώπινο πρόσωπο και το φυσικό μέτρο που διέπει τέτοια «παζάρια» σε όλο τον κόσμο και που γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους τα επισκέπτονται. Έπρεπε να κρατήσεις τον ταξιδιώτη και όχι τον χαζοτουρίστα, που έτσι κι αλλιώς του είναι αδιάφορη η Αγορά Μοδιάνο.
Να το χαίρεστε λοιπόν το «φαρμακείο» σας, γιατί για εμάς δεν είναι. Αφαιρέσατε ένα σπουδαίο κομμάτι της ιστορίας και της παράδοσης της Μεσογείου και του σταυροδρομίου της. Της Θεσσαλονίκης!
Μάλιστα έμαθα ότι ετοιμάζεται ανάλογο «έγκλημα» και για το «Καπάνι». Μην το κάνετε!
Αφήστε και τίποτα όρθιο. Αφήστε μια μνήμη για τις προηγούμενες, αλλά και για τις επόμενες γενιές. Αφήστε λίγη ιστορία να αιωρείται σε τούτη την πόλη, γιατί θα μπορούσε να είναι σπουδαία αυτή η γριά πουτ@ν@ αν δεν είχε κοπρόσκυλα να την εξουσιάζουν!
Δεν είναι ανάγκη να είναι όλα «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»…
